چنانچه دیابت دارید و اگر میخواهید باردار شوید بسیار مهم است که قبل از اقدام با پزشک خود صحبت کنید. لازم است با پزشک مراقبتهای اولیه (پزشک خانوادگی) خود و همچنین در صورت امکان یک متخصص زنان صحبت کنید. اگر با متخصص غدد (پزشکی که از دیابت شما مراقبت میکند) ملاقات داشتید حتماً او را نیز در جریان برنامه خود برای بچهدار شدن قرار دهید. این پزشکان تضمین میکنند که شما تمام کارهای لازم را برای داشتن سالمترین بارداری ممکن انجام دهید.
قبل از اقدام به بارداری در دیابت باید به طور دقیق با تیم پزشکی مراقبتی خود کار کنید تا قند خون خود را به طبیعیترین رقم ممکن برسانید. این به معنای افزایش میران انسولین مصرفی است. و یا چنانچه از قبل انسولین مصرف نمیکردید باید داروی مصرفی خود را به انسولین تغییر دهید. علاوه بر این ممکن است مجبور شوید برنامه غذایی خود را نیز تغییر دهید.
طبیعی بودن سطح قند خون از بروز سقط و نقص مادرزادی پیشگیری میکند.
بهتر است پزشکان خود را در جریان تمام داروهایی که مصرف میکنید، من جمله هر نوع مکمل یا داروهای گیاهی، قرار دهید. اگر دارویی مصرف میکنید که برای بارداری خطرناک است باید یا آن را تغییر دهید یا به طور کل قطع کنید.
کدام داروهای دیابت را قبل از اقدام به بارداری باید قطع کنم؟
شما باید:
• داروهای خاصی که مربوط به درمان فشار خون بالا و بیماری کلیوی است را قطع کنید. خصوصاً مهم است که مصرف داروهایی با نام های “بازدارنده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین” (معروف به “بازدارندههای ACE”) و “مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین” (معروف به ARB ها) را قطع کنید. این داروها باعث بروز نقص های مادرزادی میشوند.
ولی داروهای فشار خونتان را سرخود قطع نکنید. فشار خون بالا میتواند زیانبخش باشد. پزشک شما داروی شما را تغییر خواهد داد و دارویی تجویز خواهد کرد که مصرف آن در بارداری بیخطر باشد.
• داروهایی با نام “استاتین” را قطع کنید. این داروها برای پایین آوردن کلسترول مصرف میشوند. درباره این داروها و اثر آنها بر روی زنان باردار به درستی تحقیق نشده است. ولی پزشکان توصیه میکنند که مصرف آنها قطع شود چون احتمال ایجاد اختلال در رشد بچه را دارند.
به یاد داشته باشید تا یک زن بخواهد متوجه شود که باردار است شکلگیری بسیاری از اندامهای مهم جنین شروع شده است. به همین علت قطع داروهای مضر تنها بعد از آنکه متوجه شدید باردار هستید کافی نیست.
اگر در حین مصرف دارو (هر نوعی) باردار شدید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. آنها میتوانند خطرهای احتمالی که ممکن است برای بچه ایجاد شده باشد را برای شما توضیح دهند و کمک کنند بهترین تصمیم را برای برداشتن قدم بعدی اتخاذ کنید.
قبل از اقدام به بارداری پزشکان شما ممکن است از شما بخواهند مصرف داروهای دیابتی را که در شکل قرص هستند قطع کنید. آنها ممکن است از شما بخواهند انسولین مصرف کنید و یا از قرصهای جایگزین استفاده کنید.
آیا باید قبل از اقدام به بارداری آزمایش انجام بدهم؟
بله. شما باید آزمایش های زیر را انجام دهید:
• آزمایش چشم (چنانچه در ١٢ ماه گذشته انجام ندادهاید) – باید بررسی شود که دچار بیماری چشمی به نام “رتینوپاتی دیابتی” (diabetic retinopathy) هستید یا خیر. این عارضه به واسطه دیابت ایجاد میشود و میتواند منجر به ضعف بینایی یا حتی کوری شود. بارداری میتواند احتمال ابتلا به رتینوپاتی دیابتی را افزایش دهد و یا این عارضه را در زنان مبتلا از قبل وخیمتر کند. چنانچه دچار رتینوپاتی دیابتی وخیم هستید احتمالاً باید قبل از اقدام به بارداری آن را درمان کنید.
• آزمایش خون و ادرار برای بررسی سلامت کلیهها – افراد مبتلا به دیابت در معرض بیماریهای کلیوی قرار دارند. بارداری میتواند باعث وخیم شدن بیماری کلیوی که از قبل وجود داشته شود.
• تست فشار خون – فشار خون بالا در بارداری باعث بروز مشکلات برای مادر و بچه میشود. چنانچه فشار خون شما خیلی بالا باشد پزشک شما برای درمان آن دارو تجویز خواهد کرد. البته او دارویی تجویز خواهد کرد که برای مصرف در بارداری بیخطر باشد. مصرف بعضی از داروهایی که به طور معمول برای درمان فشار خون بالا تجویز میشوند در بارداری خطر دارند.
• آزمایش خون برای اندازهگیری سطح هورمون تیروئید – داشتن سطح طبیعی هورمون تیروئید برای شما و جنین در حال رشدتان بسیار مهم است. چنانچه آزمایش نشان دهد که سطح هورمون تیروئید شما خیلی بالا یا خیلی پایین است ممکن است برای بازگرداندن آن به حالت طبیعی نیاز به درمان داشته باشید.
• آزمایش ادرار برای بررسی عفونت – زنان مبتلا به دیابت ممکن است بدون آنکه خود بدانند درگیر عفونت مثانه یا کلیه باشند. مهم است که این عفونتها قبل از بارداری درمان شوند.
منبع
منبع این مطلب، رفرنس معتبر پزشکی UpToDate میباشد.
مامانیا یک راهنمای جامع بارداریه که با اون میتونید با عوارض و نشانههای مختلف بارداری آشنا بشید و یاد بگیرین برای هر کدوم از این حالتها چه راهکارهای علمی وجود دارن.