زایمان طبیعی یا سزارین؟ یکی از مهمترین مسایلی که والدین آینده بایستی از ابتدای بارداری با پزشک خود درباره آن مشورت کنند، نوع زایمانی است که میخواهند فرزند دلبندشان به دنیا بیاید. نوزادها به دو شکل میتوانند وارد این دنیا شوند: زنان باردار هم میتوانند با یک زایمان طبیعی (واژینال) فارغ شوند و هم با عمل جراحی یا همان سزارین. هدف نهایی هر دو شیوه، بیخطر بودن و به دنیا آوردن یک بچه سالم است.
عمل سزارین به طور عمده در شرایط زیر انجام میشود:
• داشتن شرایط پزشکی که زایمان طبیعی را برای فرد پر خطر کرده: بارداری دو قلو یا چند قلو
• شرایط خاص مادری: دیابت یا فشار خون بالا
• مبتلا بودن مادر به بیماریهای عفونی خاص: اچ آی وی (HIV) یا تبخال واژینال
• مشکلات مربوط به جفت در بارداری
• موقعیتهای خاص: مانند جنین درشت باشد و لگن مادر نسبت به آن جنین کوچک؛ یا اگر سر جنین به پایین نچرخیده باشد و هرگونه تلاشی برای تغییر موقعیت آن مؤثر واقع نشود.
• شرایط اضطرار: مثلاً اگر روند زایمان خیلی کند پیش رود یا اگر اکسیژن کافی به جنین نرسد.
سزارین انتخابی
بعضی از سزارینها انتخابی هستند؛ یعنی مادر خود قبل از زایمان به دلایل غیر پزشکی تصمیم میگیرد سزارین شود. یک مادر ممکن است برای اینکه تاریخ زایمان را خود تعیین کند یا برای تکرار نشدن تجربه بدی که از زایمان طبیعی داشته، عمل سزارین را انتخاب کند.
زایمان طبیعی یا سزارین؟
اگرچه عمل سزارین عمدتاً بیخطر و گاهی حتی نجات بخش به حساب میآید، ولی نسبت به زایمان طبیعی ضررهای محتمل بیشتری به همراه دارد. در واقع یک جراحی سنگین است که زمانی انجام میشود که پیشبینی شود که زایمان طبیعی بسیار مشکل یا خطرناک باشد. این جراحی شامل باز کردن شکم مادر باردار و بیرون آوردن بچه از داخل رحم میشود.
به علت اینکه سزارین در اولین بارداری باعث تکرار آن در بارداریهای بعدی میشود، زایمان طبیعی معمولاً ترجیح داده میشود. سزارین سهم عمدهای از کل زایمانها در ایران را تشکیل میدهند و آمار سزارین بسیار بیشتر از بسیاری از کشورهای توسعه یافته است، بطوریکه در یک مطالعه در تهران از هر ۱۰ زایمان حدود ۸ زایمان از طریق سزارین بود.
منبع
منبع این مطلب، سایت معتبر Livesience.com می باشد.
مامانیا یک راهنمای جامع بارداریه که میتونین ازش تو مسایلی که درباره شون اطلاعات کم دارید یا تو دوراهی گیر کردین کمک بگیرین و با منابع علمی راه درست رو انتخاب کنین.